دوشنبه ۰۸ بهمن ۹۷ ۲۱:۳۹ ۲,۱۵۷ بازديد
ایالات‌متحده باید با طالبان در افغانستان صحبت کند.
نوشته Borhan عثمان
۱۹ مارس ۲۰۱۸
بمب گذاران انتحاری از یک گروه جدایی‌طلب طالبان در ناحیه مرزی ولایت زابل در افغانستان در سال ۲۰۱۶ کشته شدند.
اعتبار
میرویس خان / خبرگزاری آسوشیتد پرس
تصویر
بمب گذاران انتحاری از یک گروه جدایی‌طلب طالبان در ناحیه مرزی ولایت زابل در افغانستان در ۲۰۱۶.Cred itCreditMirwais خان / آسوشیتدپرس پاکستان
کابل، افغانستان - به نظر می‌رسد که طالبان پیشنهاد جسورانه رئیس‌جمهور اشرف غنی از افغانستان را مبنی بر دعوت از آن‌ها برای مذاکرات مستقیم صلح با دولت رد کرده‌است. در یک گزارش بدون امضا که هفته گذشته در وب سایت رسمی آن‌ها منتشر شد، طالبان گفت: " اجازه صلح و جنگ با آمریکایی‌ها است … و ادعا کردند که سیاست آن‌ها مبنی بر تمایل به صحبت با مهاجمان آمریکایی در مورد صلح و ثبات به جای صحبت با رژیم برده‌داری اکنون به طور گسترده‌ای توسط تحلیلگران مستقل غربی و دیگر روشنفکران پذیرفته شده‌است."
طالبان به جای آنکه با دولت کابل سر و کار داشته باشند، می‌خواهند با ایالات‌متحده صحبت کنند که آن‌ها به عنوان یک بازیگر قاطع در صحنه نبرد می‌بینند. حتی با کاهش نقش نظامی مستقیم آمریکا از سال ۲۰۱۵، حملات هوایی و عملیات‌های هوایی آمریکا از سوی نیروهای ویژه آمریکا جدی‌ترین خطر برای طالبان محسوب می‌شود.
طی سال‌ها مصاحبه با مبارزان طالبان و رهبری، من متوجه‌شده‌ام که روایت ایالات‌متحده که دشمن اصلی است آن‌ها را متحد می‌کند. در هفته‌های اخیر، طالبان هم خواهان گفتگوهای صلح هستند، اما تنها با ایالات‌متحده.
پیشنهاد آقای غنی و سخنرانی او اشاره‌ای به عقب‌نشینی احتمالی نیروهای آمریکایی و دیگر نیروهای خارجی از افغانستان نکرد که تقاضای اصلی طالبان است. اعلامیه‌ای که توسط شرکت کنندگان در جلسه فرآیند کابل در روز ۲۸ فوریه امضا شد، که در آن آقای غنی پیشنهاد خود را مطرح کرد، به امکان بحث در مورد این عقب‌نشینی اشاره کرد. رهبران طالبان در مورد طرحی که جلوی این مساله را مطرح نکرده بودند تردید داشتند.
advertisement
عزم طالبان برای صحبت با ایالات‌متحده با این احساس تقویت می‌شود که نخبگان حاکم در کابل تمایلی به مذاکره درباره یک توافق سیاسی ندارند و نمی‌توانند خواسته‌های اولیه گروه را انجام دهند. طالبان the جنگ را می‌بینند که حمایت نظامی و نظامی غرب از افغانستان را تضمین می‌کند، همانگونه که منافع نخبگان حاکم را بیش از یک توافقنامه سیاسی که آن‌ها را مجبور به تقسیم قدرت می‌کند، حفظ می‌کند. رهبران طالبان همچنین بر این باورند که تصمیم برای خارج کردن نیروهای خارجی از افغانستان با دولت افغانستان باقی نمانده است.
این کمک نمی‌کند که دولت ائتلافی آقای غنی با جنگ داخلی به نوسان درآید و با چالش‌هایی از یک دایره وسیع از سیاستمداران مخالف مواجه شود. رهبران طالبان دولت را به عنوان تنها یکی از جناح‌های متعدد افغان می‌بینند که باید به عنوان بخشی از روند صلح گسترده‌تر به آن رسیدگی کنند.
رد شدن دیرپای طالبان از مذاکرات مستقیم با دولت افغانستان مانعی بر سر راه روند صلح است. در این مورد، گروه کوچکی از عملگرایی مورد نیاز برای یافتن راه‌حل صلح‌آمیز برای تعارض را نشان داده‌است. با این وجود، رهبران طالبان همچنان برای گفتگوهای صلح که از سوی ایالات‌متحده ارائه می‌شود، باز مانده‌اند. در ماه فوریه، آن‌ها یک نامه سرگشاده به مردم آمریکا، که خواهان گفتگوهای مستقیم بودند، منتشر کردند.
مذاکرات صلح فورا مورد نیاز است اما از عدم اعتماد میان طرفین به درگیری‌ها متوقف می‌شود. رهبران طالبان که من با آن‌ها صحبت کرده‌ام، به نظر نمی‌رسد که منافع امنیتی حیاتی ایالات‌متحده را به رسمیت بشناسند - که مهم‌ترین آن‌ها تهدید گروه‌های جهادی فراملی است که در داخل و اطراف افغانستان فعالیت می‌کنند. در عوض، آن‌ها بر این باورند که حضور آمریکا با اهداف geostrategic و اقتصادی هدایت می‌شود. در همین حال، برخی از مقامات آمریکایی و افغان بر این باورند که طالبان به دنبال تک‌قطبی کردن قدرت، احیای امارت اسلامی هستند که در دهه ۱۹۹۰ در افغانستان ایجاد شده و به طور بالقوه امکان مکان‌های امن برای گروه‌هایی مانند القاعده را فراهم می‌آورد.
منبع سایت سربازی
نوشته Borhan عثمان
۱۹ مارس ۲۰۱۸
بمب گذاران انتحاری از یک گروه جدایی‌طلب طالبان در ناحیه مرزی ولایت زابل در افغانستان در سال ۲۰۱۶ کشته شدند.
اعتبار
میرویس خان / خبرگزاری آسوشیتد پرس
تصویر
بمب گذاران انتحاری از یک گروه جدایی‌طلب طالبان در ناحیه مرزی ولایت زابل در افغانستان در ۲۰۱۶.Cred itCreditMirwais خان / آسوشیتدپرس پاکستان
کابل، افغانستان - به نظر می‌رسد که طالبان پیشنهاد جسورانه رئیس‌جمهور اشرف غنی از افغانستان را مبنی بر دعوت از آن‌ها برای مذاکرات مستقیم صلح با دولت رد کرده‌است. در یک گزارش بدون امضا که هفته گذشته در وب سایت رسمی آن‌ها منتشر شد، طالبان گفت: " اجازه صلح و جنگ با آمریکایی‌ها است … و ادعا کردند که سیاست آن‌ها مبنی بر تمایل به صحبت با مهاجمان آمریکایی در مورد صلح و ثبات به جای صحبت با رژیم برده‌داری اکنون به طور گسترده‌ای توسط تحلیلگران مستقل غربی و دیگر روشنفکران پذیرفته شده‌است."
طالبان به جای آنکه با دولت کابل سر و کار داشته باشند، می‌خواهند با ایالات‌متحده صحبت کنند که آن‌ها به عنوان یک بازیگر قاطع در صحنه نبرد می‌بینند. حتی با کاهش نقش نظامی مستقیم آمریکا از سال ۲۰۱۵، حملات هوایی و عملیات‌های هوایی آمریکا از سوی نیروهای ویژه آمریکا جدی‌ترین خطر برای طالبان محسوب می‌شود.
طی سال‌ها مصاحبه با مبارزان طالبان و رهبری، من متوجه‌شده‌ام که روایت ایالات‌متحده که دشمن اصلی است آن‌ها را متحد می‌کند. در هفته‌های اخیر، طالبان هم خواهان گفتگوهای صلح هستند، اما تنها با ایالات‌متحده.
پیشنهاد آقای غنی و سخنرانی او اشاره‌ای به عقب‌نشینی احتمالی نیروهای آمریکایی و دیگر نیروهای خارجی از افغانستان نکرد که تقاضای اصلی طالبان است. اعلامیه‌ای که توسط شرکت کنندگان در جلسه فرآیند کابل در روز ۲۸ فوریه امضا شد، که در آن آقای غنی پیشنهاد خود را مطرح کرد، به امکان بحث در مورد این عقب‌نشینی اشاره کرد. رهبران طالبان در مورد طرحی که جلوی این مساله را مطرح نکرده بودند تردید داشتند.
advertisement
عزم طالبان برای صحبت با ایالات‌متحده با این احساس تقویت می‌شود که نخبگان حاکم در کابل تمایلی به مذاکره درباره یک توافق سیاسی ندارند و نمی‌توانند خواسته‌های اولیه گروه را انجام دهند. طالبان the جنگ را می‌بینند که حمایت نظامی و نظامی غرب از افغانستان را تضمین می‌کند، همانگونه که منافع نخبگان حاکم را بیش از یک توافقنامه سیاسی که آن‌ها را مجبور به تقسیم قدرت می‌کند، حفظ می‌کند. رهبران طالبان همچنین بر این باورند که تصمیم برای خارج کردن نیروهای خارجی از افغانستان با دولت افغانستان باقی نمانده است.
این کمک نمی‌کند که دولت ائتلافی آقای غنی با جنگ داخلی به نوسان درآید و با چالش‌هایی از یک دایره وسیع از سیاستمداران مخالف مواجه شود. رهبران طالبان دولت را به عنوان تنها یکی از جناح‌های متعدد افغان می‌بینند که باید به عنوان بخشی از روند صلح گسترده‌تر به آن رسیدگی کنند.
رد شدن دیرپای طالبان از مذاکرات مستقیم با دولت افغانستان مانعی بر سر راه روند صلح است. در این مورد، گروه کوچکی از عملگرایی مورد نیاز برای یافتن راه‌حل صلح‌آمیز برای تعارض را نشان داده‌است. با این وجود، رهبران طالبان همچنان برای گفتگوهای صلح که از سوی ایالات‌متحده ارائه می‌شود، باز مانده‌اند. در ماه فوریه، آن‌ها یک نامه سرگشاده به مردم آمریکا، که خواهان گفتگوهای مستقیم بودند، منتشر کردند.
مذاکرات صلح فورا مورد نیاز است اما از عدم اعتماد میان طرفین به درگیری‌ها متوقف می‌شود. رهبران طالبان که من با آن‌ها صحبت کرده‌ام، به نظر نمی‌رسد که منافع امنیتی حیاتی ایالات‌متحده را به رسمیت بشناسند - که مهم‌ترین آن‌ها تهدید گروه‌های جهادی فراملی است که در داخل و اطراف افغانستان فعالیت می‌کنند. در عوض، آن‌ها بر این باورند که حضور آمریکا با اهداف geostrategic و اقتصادی هدایت می‌شود. در همین حال، برخی از مقامات آمریکایی و افغان بر این باورند که طالبان به دنبال تک‌قطبی کردن قدرت، احیای امارت اسلامی هستند که در دهه ۱۹۹۰ در افغانستان ایجاد شده و به طور بالقوه امکان مکان‌های امن برای گروه‌هایی مانند القاعده را فراهم می‌آورد.
منبع سایت سربازی
- ۰ ۰
- ۰ نظر
