دوشنبه ۰۸ بهمن ۹۷ ۲۲:۱۰ ۲,۱۱۱ بازديد
هفده سال بعد، طالبان بیش از هر زمان که با دولت افغانستان برای کنترل مبارزه می‌کنند، قلمرو بیشتری را اشغال کرده‌اند و مقامات آمریکایی از این می‌ترسند که این کشور هنوز می‌تواند خانه‌ای برای افرادی که قصد حمله به خاک آمریکا را دارند، داشته باشد. حتی القاعده که سال‌ها پیش نابود شده بود، دوباره ظاهر شده‌است.
پنتاگون در سال ۲۰۱۴ پایان عملیات جنگی آمریکا را اعلام کرد. اما از آن زمان تعداد کمی از نیروهای نظامی برای آموزش نیروهای افغان و انجام عملیات‌های ضد تروریستی علیه گروه‌هایی مانند دولت اسلامی باقی مانده‌اند.
در سال ۲۰۱۷، به درخواست جیم mattis، وزیر دفاع در آن زمان، ۴،۰۰۰ سرباز دیگر به امید تسریع در مناقشه و آماده‌سازی نیروهای افغان برای خروج احتمالی آمریکا اضافه شدند.
در اواخر ماه گذشته، رئیس‌جمهور ترامپ گفت که ایالات‌متحده حدود نیمی از ۱۴،۰۰۰ نیروی باقیمانده خود را پس خواهد کشید، حتی اگر حملات هوایی آمریکا سنگین‌ترین آن‌ها از زمان جنگ بوده‌است. اما عقب‌نشینی عقب‌نشینی هنوز آغاز نشده است و مقامات نظامی روشن نکرده اند که چه تعداد نیروهای نظامی کشور را ترک خواهند کرد یا تا چه زمانی.
طالبان چه کسانی هستند؟
طالبان از ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ بر بیشتر افغانستان حکمرانی کردند. هدف آن‌ها ایجاد خلیفه‌گری اسلامی، شکل antidemocratic از دولت است که در آن زنان حقوق کمی دارند.
اقدام نظامی آمریکا آن‌ها را از قدرت برکنار کرد، اما آن‌ها به طور کامل حذف نشدند. این گروه به قدرت رسیده‌است و تا ۴۰ درصد از کشور را تحت کنترل دارد و شاید هم بیشتر.
شورشیان طالبان در ماه ژوئیه اعلام کردند که حملات انتحاری به شهروندان افغان را متوقف خواهند کرد. اما خشونت همچنان ادامه دارد، چرا که آن‌ها قلمرو را بازپس گرفته‌اند و با دولت برای کنترل مبارزه می‌کنند.
ارتش آمریکا تخمین زده‌است که در حدود ۲۰،۰۰۰ تا ۴۰،۰۰۰ مبارز فعال طالبان وجود دارد. از سوی دیگر، گفته می‌شود که ارتش و پلیس افغانستان به ۳۵۰،۰۰۰ تن رسیده‌است، هر چند که آن‌ها از تلفات سنگین، فرسایشی و ترک رنج می‌برند.
مذاکرات صلح کجا هستند؟
چارچوب مقدماتی تشریح شده در روز دوشنبه، محصول شش روز مذاکره در دوحه قطر، بین فرستاده آمریکا، زلمای ایوبی، و هیات نمایندگان طالبان بود.
براساس طرح کلی، طالبان ملزم خواهد بود تا اطمینان حاصل کند که گروه‌های تروریستی نمی‌توانند از خاک افغانستان مانند گذشته استفاده کنند. علاوه بر آن، طالبان باید یک جفت امتیاز بگیرد که سرسختانه با آن مخالفت کرده‌اند: موافقت با آتش‌بس و صحبت مستقیم با دولت افغانستان.
این مسائل هنوز آخرین دور مذاکرات را upend، و آقای خلیل زاد گفت که او به دنبال راه‌هایی، از جمله کمک از کشورهای منطقه، برای متقاعد کردن طالبان برای دیدار از طرف افغانستان و موافقت با آتش‌بس است. اما این چارچوب بزرگ‌ترین گام ملموس در جهت پایان دادن به جنگ است.
چگونه رویکرد ایالات‌متحده تحت رهبری رئیس‌جمهور ترامپ تغییر کرده‌است؟
هم آقای ترامپ و هم رئیس‌جمهور باراک اوباما بر ترکیبی از نیروی نظامی و فشار دیپلماتیک بر پاکستان تکیه کردند تا در پناه‌گاه‌های شورشیان در آن کشور سرکوب شوند.
دولت ترامپ از نیروهای آمریکایی تحت حمایت آمریکا خواست تا از مناطق روستایی، تحت کنترل طالبان در کشور عقب‌نشینی کنند و بر حفاظت از شهرها متمرکز شوند - مانند آنچه که در زمان آقای اوباما و آقای بوش اتفاق افتاد.
در سال ۲۰۱۷، آقای ترامپ گفت که او متقاعد شده‌است که " عقب‌نشینی عجولانه یک خلا برای تروریست‌ها از جمله دولت اسلامی و اسلامی عراق و شام ایجاد خواهد کرد."
اما رئیس‌جمهور صبر کمی برای جنگ طولانی‌مدت داشت، و بارها گفته بود که غریزه او برای بیرون کشیدن نیروهای نظامی بوده‌است. این جنگ پرهزینه در آمریکا بسیار منفور است. دولت آمریکا به تنهایی ۹۳۲ میلیارد دلار از سال ۲۰۰۱ در افغانستان، متحدان آن و سازمان‌های بین‌المللی، میلیاردها دلار دیگر را هزینه کرده‌است.
منبع سایت سربازی
- ۰ ۰
- ۰ نظر
